Mijk Cando

**  Het open atelier: magie of een kunstje?

Is het Open Atelier een echt kijkje achter de schermen of een leuk kunstje? Op deze vraag is volgens mij geen eenduidig antwoord te geven, maar er valt wel van alles over te zeggen, hoe ik zelf worstel met dit concept van het open atelier.
In het weekend van 16 en 17 mei 2015 is het weer zo ver, dan is er open atelier in het kader van de Friese Kunstroute. Zo’n kunstroute roept bij mij allerlei gemengde reacties op. Want wat is nu de intentie van zo’n kunstroute? Willen mensen graag kunst zien, in een authentieke omgeving, niet in een museum, maar laagdrempelig, in het eigen atelier van de kunstenaar? En wat is daarvan de meerwaarde, boven een galerie of een museum? Is er een soort verwachting dat je in het atelier van de kunstenaar dichter bij kunt komen, dichter bij de magie van de kunst, dichter bij het geheim van de kunstenaar? Maar kun je die magie van het ontstaan van een kunstwerk wel delen of overbrengen?
Of willen mensen gewoon contact met de kunstenaar, gewoon even samen praten?

**  De kunstenaar als kluizenaar in haar heiligdom

Zelf beschouw ik mijn atelier als een soort klein heiligdom, waar ik mij als een kluizenaar terug trek om in stilte en rust mijn tekeningen en schilderijen te laten ontstaan. Zonder stilte kan ik helemaal niet werken. Dat was best lastig, indertijd, in de kunstacademie, waar ik steeds worstelde met al dat geklets over compositie, kleurvlakken, spanning, enz.enz. rondom mij heen, waardoor ik hopeloos het contact met mijn eigen werk kwijt raakte.
In mijn ogen is Echte Kunst geen kunstje, geen technische truc, maar iets nieuws wat geboren wordt van binnenuit, een uniek verhaal van de ziel, telkens opnieuw. Dat laat zich niet vangen in een praatje.

Voor mij is het onvoorstelbaar hoe een kunstenaar tijdens een kunstroute aan het schilderen of tekenen is, terwijl er mensen langskomen, waarmee gesprekjes gevoerd worden. In mijn ogen is dat meer een kunstje vertonen. Dus je begrijpt, in mijn atelier geen workshopje of inkijkje hoe ik achter mijn ezel sta.
De magie van het ontstaan van een verbeelding in vorm en kleur, dat kan ik niet delen, dat kan ik alleen achteraf aan je laten zien, als het werk klaar is.
En bovendien gebruik ik vaak rituelen in hoe ik te werk ga, dat is heel intiem, dat deel je niet zomaar met iedereen die tijdens zo’n kunstroute even binnen komt wippen. Dus voordat ik zo’n weekend mijn atelier open stel, ruim ik eerst even op en dan nog, voel ik mij vaak in mijn blootje staan als mensen mijn werk zien.

Goodbye Planet Earth
Het is een kwetsbaar gebeuren voor mij als kunstenaar en in die zin een intieme ontmoeting met jou als bezoeker, als je langs komt in mijn atelier om mijn werk te zien. Natuurlijk ben je van harte welkom! tijdens de Friese Kunstroute in het weekend van 16 en 17 mei. Je kunt dan de bijzondere collages van de serie Goodbye Planet Earth zien, die zwevend zijn ingelijst in zwarte kijkkastjes, iets wat op de afbeeldingen op mijn website niet goed tot zijn recht komt.

**  De magie van waarnemen en compositie

De magie van tekenen en de kunst van het waarnemen en van compositie, daar is zeker veel over te vertellen, en dat kan ik zeker overbrengen, maar dan in een veilige sfeer in een besloten groep, zoals in een tekenles, waarin ik je kan laten zien en zelf ervaren hoe het werkt. En dan is misschien wel de grootste magie van de teken- en schilderkunst de stilte, want pas als je stil bent van binnen, kun je zo zuiver waarnemen dat je kunt zien wat er is. Wil je meer weten over hoe je zelf kunt leren tekenen, kijk dan bij mijn tekenlessen.
Inspireert dit verhaal je, wil je graag contact houden, schrijf je in voor mijn nieuwsbrief (geen zorgen, uitschrijven is net zo makkelijk als inschrijven)