Mijk Cando

Kunstroute en Open Atelier: magie of kunstje?

**  Het open atelier: magie of een kunstje?

Is het Open Atelier een echt kijkje achter de schermen of een leuk kunstje? Op deze vraag is volgens mij geen eenduidig antwoord te geven, maar er valt wel van alles over te zeggen, hoe ik zelf worstel met dit concept van het open atelier.
In het weekend van 16 en 17 mei 2015 is het weer zo ver, dan is er open atelier in het kader van de Friese Kunstroute. Zo’n kunstroute roept bij mij allerlei gemengde reacties op. Want wat is nu de intentie van zo’n kunstroute? Willen mensen graag kunst zien, in een authentieke omgeving, niet in een museum, maar laagdrempelig, in het eigen atelier van de kunstenaar? En wat is daarvan de meerwaarde, boven een galerie of een museum? Is er een soort verwachting dat je in het atelier van de kunstenaar dichter bij kunt komen, dichter bij de magie van de kunst, dichter bij het geheim van de kunstenaar? Maar kun je die magie van het ontstaan van een kunstwerk wel delen of overbrengen?
Of willen mensen gewoon contact met de kunstenaar, gewoon even samen praten?

**  De kunstenaar als kluizenaar in haar heiligdom

Zelf beschouw ik mijn atelier als een soort klein heiligdom, waar ik mij als een kluizenaar terug trek om in stilte en rust mijn tekeningen en schilderijen te laten ontstaan. Zonder stilte kan ik helemaal niet werken. Dat was best lastig, indertijd, in de kunstacademie, waar ik steeds worstelde met al dat geklets over compositie, kleurvlakken, spanning, enz.enz. rondom mij heen, waardoor ik hopeloos het contact met mijn eigen werk kwijt raakte.
In mijn ogen is Echte Kunst geen kunstje, geen technische truc, maar iets nieuws wat geboren wordt van binnenuit, een uniek verhaal van de ziel, telkens opnieuw. Dat laat zich niet vangen in een praatje.

Voor mij is het onvoorstelbaar hoe een kunstenaar tijdens een kunstroute aan het schilderen of tekenen is, terwijl er mensen langskomen, waarmee gesprekjes gevoerd worden. In mijn ogen is dat meer een kunstje vertonen. Dus je begrijpt, in mijn atelier geen workshopje of inkijkje hoe ik achter mijn ezel sta.
De magie van het ontstaan van een verbeelding in vorm en kleur, dat kan ik niet delen, dat kan ik alleen achteraf aan je laten zien, als het werk klaar is.
En bovendien gebruik ik vaak rituelen in hoe ik te werk ga, dat is heel intiem, dat deel je niet zomaar met iedereen die tijdens zo’n kunstroute even binnen komt wippen. Dus voordat ik zo’n weekend mijn atelier open stel, ruim ik eerst even op en dan nog, voel ik mij vaak in mijn blootje staan als mensen mijn werk zien.

Goodbye Planet Earth
Het is een kwetsbaar gebeuren voor mij als kunstenaar en in die zin een intieme ontmoeting met jou als bezoeker, als je langs komt in mijn atelier om mijn werk te zien. Natuurlijk ben je van harte welkom! tijdens de Friese Kunstroute in het weekend van 16 en 17 mei. Je kunt dan de bijzondere collages van de serie Goodbye Planet Earth zien, die zwevend zijn ingelijst in zwarte kijkkastjes, iets wat op de afbeeldingen op mijn website niet goed tot zijn recht komt.

**  De magie van waarnemen en compositie

De magie van tekenen en de kunst van het waarnemen en van compositie, daar is zeker veel over te vertellen, en dat kan ik zeker overbrengen, maar dan in een veilige sfeer in een besloten groep, zoals in een tekenles, waarin ik je kan laten zien en zelf ervaren hoe het werkt. En dan is misschien wel de grootste magie van de teken- en schilderkunst de stilte, want pas als je stil bent van binnen, kun je zo zuiver waarnemen dat je kunt zien wat er is. Wil je meer weten over hoe je zelf kunt leren tekenen, kijk dan bij mijn tekenlessen.
Inspireert dit verhaal je, wil je graag contact houden, schrijf je in voor mijn nieuwsbrief (geen zorgen, uitschrijven is net zo makkelijk als inschrijven)

Lees meer >> | 1466 keer bekeken

Hoe word je als kunstenaar beïnvloed door de omgeving waar je woont?

**  Hoe word je als kunstenaar beïnvloed door de omgeving waar je woont?

Sinds ik in Friesland woon, is mij zo vaak gevraagd of ik dan ook het Friese landschap schilder, alsof dat de meest vanzelfsprekende vraag is aan een kunstenaar die in Friesland leeft en werkt. Nee dus, ik schilder niet het Friese landschap en eerlijk gezegd vind ik dat landschap voor mijzelf ook helemaal niet zo uitdagend om te schilderen. 

Ik schilder liever het innerlijke landschap van de ziel, wat voor mij veel interessanter en oneindiger is dan het vlakke weidse Friese landschap. 

Als je uit een stadse omgeving komt, dan geeft natuurlijk die verre horizon een gevoel van ruimte en vrijheid. De wolkenluchten, die altijd anders zijn en zichzelf continu vernieuwen, al die schakeringen in blauw tussen die wolken door, het is een magnifiek schouwspel wat nooit gaat vervelen. 

Alleen is het wat mij betreft een gewetensvraag of je als kunstenaar persé moet nastreven om die weidsheid en die wolkenluchten in verf te vangen. (de afbeelding hieronder komt trouwens wel van een schilderij van mijn hand) 

**  Is Benner wel of niet een schilder van het Friese landschap? 

Toen ik voor het eerst de schilderijen van Benner zag, in museum Belvédère, was ik zwaar onder de indruk, beter kun je het hart van het Friese land en de Friese luchten niet verbeelden. Tegen Benner kan niemand op, wat mij betreft. 

Ik ben zeker geen kenner van alle Nederlandse kunstenaars, weet niet alle weetjes, dus ik dacht in mijn naïviteit dat Benner altijd in Friesland woonde en hier ter plekke die wolkenlucht en Friese horizon naar de levende natuur schilderde.
Tot mijn verbazing begreep ik pas later, dat Benner in Amsterdam woonde en vanuit zijn herinnering en zijn hart die Friese landschappen schilderde. 

Dus je zou kunnen zeggen dat hij uiteindelijk toch ook niet gewoon het landschap schilderde, maar dat hij in Amsterdam de heimwee in zijn hart verbeeldde, het innerlijk landschap van de herinneringen in zijn ziel met grootse gebaren leven inblies

**  Is dat lege landschap van Friesland stiekem in mijn werk doorgedrongen?

Na ruim 10 jaar leven in Friesland, moet ik bekennen dat die leegte in het landschap zeker ook mijn werk heeft beïnvloed. Het landschap is zo verstild, biedt geen enkele frivole versieringen, die leegte neemt bezit van je. 

Ik ga de eenvoud en de rust opzoeken in mijn schilderijen, ik kan steeds minder tegen overbodige uitwijdingen in mijn beeldtaal. Alles moet terug naar de kern, eenvoudig, geen tierelantijnen, het mag wel heftig zijn, zoals de storm die over het vlakke land raast, de wolken die de hemel bestormen, het vuur van de ondergaande zon. Maar geen stadse frutsels, geen overbodige pietluttige details. 

Dat doet het Friese landschap met mij, het kruipt in mijn ziel en creëert leegte, stilte en eenvoud in mijn manier van schilderen en tekenen.
Inspireert dit verhaal je, wil je graag contact houden, schrijf je in voor mijn nieuwsbrief (geen zorgen, uitschrijven is net zo makkelijk als inschrijven)

Lees meer >> | 1969 keer bekeken